سوره ۷۷: المرسلات

سوره ۷۷: المرسلات - جزء ۲۹ - ترجمه قمشه‌ای

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿۱﴾

قسم به رسولانی که از پی هم (بر خیر و سعادت خلق) فرستاده شدند. (۱)

فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿۲﴾

قسم به فرشتگانی که به سرعت تند باد (به انجام حکم حق) می‌شتابند. (۲)

وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿۳﴾

قسم به آنان که (وحی حق و شرع الهی را در جهان) نیکو نشر می‌دهند. (۳)

فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿۴﴾

و قسم به حق آنان که (به حکم خدا راه هدایت را از ضلالت ممتاز کرده و بین حق و باطل را بر خلق) کاملا جدا می‌کنند. (۴)

فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا ﴿۵﴾

و قسم به آنان که ذکر (خدا و کتاب الهی) را (به انبیاء) وحی می‌کنند. (۵)

عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿۶﴾

تا عذر و حجت (نیکان) و بیم و تهدید (بدان) شود. (۶)

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿۷﴾

(قسم به همه اینان) که آنچه (از ثواب و عقاب آخرت) به شما وعده دهند البته واقع خواهد شد. (۷)

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿۸﴾

وقتی که ستارگان همه بی نور و محو شوند. (۸)

وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿۹﴾

و آن گاه که آسمان شکافته شود. (۹)

وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿۱۰﴾

و آن گاه که کوهها (چون خاک بر دم باد) پراکنده شوند. (۱۰)

وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿۱۱﴾

و آن گاه که به رسولان، وقت (گواهی بر امتان) را اعلام کنند. (۱۱)

لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿۱۲﴾

برای چه روزی وقت (وعده حق) معین شد؟ (۱۲)

لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿۱۳﴾

برای (روز قیامت) همان روزی که (بین حق و باطل و سعید و شقی) جدایی افتد. (۱۳)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿۱۴﴾

و تو چگونه توانی عظمت و سختی آن روز جدایی را تصور کنی؟ (۱۴)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۱۵﴾

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۱۵)

أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۶﴾

آیا ما پیشینیان را (به کیفر کفر) هلاک نکردیم؟ (۱۶)

ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ ﴿۱۷﴾

از پی آنان آیندگان را (که منکران قرآن باشند) نیز هلاک می‌کنیم. (۱۷)

کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿۱۸﴾

ما بدکاران عالم را همین گونه هلاک می‌سازیم. (۱۸)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۱۹﴾

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۱۹)

أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿۲۰﴾

آیا ما شما آدمیان را از آب نطفه بی قدر (بدین زیبایی) نیافریدیم؟ (۲۰)

فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿۲۱﴾

و آن نطفه را (از صلب پدر) به قرارگاه استوار (رحم) منتقل ساختیم. (۲۱)

إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿۲۲﴾

تا مدتی معین و معلوم (در رحم بماند). (۲۲)

فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿۲۳﴾

و ما تقدیر (مدت رحم و تعیین سرنوشت او تا ابد) کردیم که نیکو مقدّر (حکیمی) هستیم. (۲۳)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۲۴﴾

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۲۴)

أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا ﴿۲۵﴾

آیا ما زمین را جامع (حوایج و کفایت بر مسکن و هر امر بشر) قرار ندادیم؟ (۲۵)

أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿۲۶﴾

تا زندگان روی زمین تعیّش کنند و مردگان درونش پنهان شوند. (۲۶)

وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿۲۷﴾

و در آن کوههای بلند برافراشتیم و (از ابر و باران) به شما آب زلال گوارا نوشانیدیم. (۲۷)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۲۸﴾

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۲۸)

انْطَلِقُوا إِلَى مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿۲۹﴾

(خطاب رسد: ای منکران) شما امروز به سوی آن دوزخی که تکذیب می‌کردید بروید. (۲۹)

انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿۳۰﴾

بروید زیر سایه دودهای آتش دوزخ که از سه جانب (شما را) احاطه کند. (۳۰)

لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ ﴿۳۱﴾

نه بر سر شما سایه خواهد افکند و نه از شرار آتش هیچ نجاتتان خواهد داد. (۳۱)

إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ ﴿۳۲﴾

آن آتش هر شراری بیفکند شعله‌اش مانند قصری است. (۳۲)

کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿۳۳﴾

گویی آن شراره (در بزرگی و رنگ) به شتران زرد موی مانند است. (۳۳)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۳۴﴾

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۳۴)

هَذَا یَوْمُ لَا یَنْطِقُونَ ﴿۳۵﴾

این روزی است که (کافران بر نجات خود) سخنی نتوانند گفت. (۳۵)

وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ ﴿۳۶﴾

و به آنها رخصت عذر خواهی نخواهند داد. (۳۶)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۳۷﴾

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۳۷)

هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿۳۸﴾

این روز فصل (حکم و جدایی نیک و بد) است که شما را با همه در گذشتگان پیشین (به عرصه محشر) جمع گردانیده‌ایم. (۳۸)

فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿۳۹﴾

پس اگر فکر و حیلتی (بر نجات خود) توانید بر من حیلت کنید. (۳۹)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۰﴾

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۴۰)

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿۴۱﴾

(آن روز سخت) بندگان با تقوا و پرهیزگار در سایه درختان بهشت و طرف نهرهای جاری متنعّمند. (۴۱)

وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۴۲﴾

و از هر نوع میوه مایل باشند فراوان فراهم است. (۴۲)

کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۴۳﴾

بخورید و بیاشامید که شما را گوارا باد به پاداش اعمال نیکی که در دنیا به جای می‌آوردید. (۴۳)

إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۴۴﴾

ما البته نیکوکاران عالم را چنین پاداش می‌دهیم. (۴۴)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۵﴾

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۴۵)

کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ ﴿۴۶﴾

(ای کافران شما هم که ایمان به لذّات روحانی و تنعّم و نشاط ابدی آخرت ندارید پس به خوی حیوانیت) بخورید و تمتّع برید به عمر کوتاه دنیا که شما بسیار مردم بزهکاری هستید. (۴۶)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۷﴾

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۴۷)

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ ﴿۴۸﴾

و هرگاه به آنها گفته شود که نماز و طاعت خدا را به جای آرید اطاعت نکنند. (۴۸)

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿۴۹﴾

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۴۹)

فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿۵۰﴾

(این کافران) پس از آیات خدا (که آن را تکذیب کردند) باز به کدامین حدیث ایمان می‌آورند؟ (۵۰)